annenin saklama huyu

kardeşimin henüz 9 yaşındayken dedektiflere taş çıkartacak hale gelmesini sağlamıştır: anne odadan çikolatayla çıkagelir birer adet verir iki kızına. kardeşim çikolatayı eline alır ve bana doğru eğilip fısıldar: -çikolatalar soğuk demek ki balkonda saklıyor!!!!

annem her seferinde bir şeyi siz bunu kayberdersiniz en iyisi ben bunu saklayayım der ve saklar sonra o şey esrarengiz bur şekilde kaybolur ve annem bile bulamaz.

benim anneme bulaşmamış o eline ne geçse atıyo kadın. anne şu lazım diyinc ben onu atmıştım diyo deli ediyo

benim annem de abur cuburları ve telefonumu saklıyordu.. ama bunun yanında babamın da böyle bir huyu vardı. babam gece yatarken telefonları odanın dışına çıkartın kuralı koymuştu. bu radyasyon telefon muhabbetlerinde çok takıntılı. bir gün ben telefonla uyuyakalmışım nasıl bir yürek yemekse.. babam da ben uyurken görmüş almış saklamış telefonu. sabah uyandım yok. ara allah ara yok telefon. söylemiyor da. sonra girişte büyük bi ayakkabı dolabı vardı orayı i̇şaret etti ama yine söylemiyor tek tek ayakkabıların içine bakıp buldum telefonu. bi tanesinin içine saklamış şaşkın... bu da böyle bir anım.

annemin tabiriyle evde 4 koyunuz.bize de bir şey dayanmıyor haliyle kadın saklamasın da ne yapsın.sakladıklarını bulup yiyoruz o ayrı mesele

teyzemin düğün davetiyesini bile saklamış kadının evleneli nerdeyse 20 yıl oluyor

2 sene önce aldığım diz battaniyesini bi kere kullanmadı. yanında güzel bi küre ve havlu da almıştım. sonuç havluyla küreyi geri aldım ama o battaniye hala bazanın içinde duruyo. kullanmama nedeni de babam görürse hemen altına alır oturur kötü olurmuş. (bkz: kullanılmadan çürüyen eşyalar)